Szybciej niż kula armatnia: 1995 i tak dalej, Dylan Jones HB

Po części historia mówiona, po części narracyjna popkultura, po części celebracja muzyki 1995 roku

Dekady zwykle kończą się w połowie, a rok 1995 był rokiem lat dziewięćdziesiątych: szczyt Britpop (Oasis in Blur), szczyt YBA (namiot Tracey Emin), szczyt New Lad (kiedy Nick Hornby opublikował High Fidelity , kiedy Loaded Jamesa Browna zdetonowało wydawnictwo branży i kiedy w końcu pozwolono pubom pozostać otwartymi w niedzielę). Był to rok Zakrętów , rok, w którym Danny Boyle zaczął kręcić „ Trainspotting” , rok zaginięcia Richeya Edwardsa, rok, w którym Alex Garland napisał „ Plażę” , rok, w którym Blair zmienił klauzulę IV po kontrowersyjnym głosowaniu na Konferencji Pracy.

Połowa lat dziewięćdziesiątych była nie tylko być może ostatnim czasem, kiedy gwiazdy rocka, dziennikarze muzyczni i konsumenci muzyki pop nadal wierzyli w mistyczną moc rocka, ale był to okres ogromnych wstrząsów kulturowych – w sztuce, literaturze, wydawnictwach i narkotykach. I był to okres niemal niespotykanego hedonizmu, czas, kiedy wielu ludzi uważało, że zasługują na rock and rollowy styl życia, kiedy pokolenie narkotycznych wszystkożerców myślało, że wszyscy mogą zostać gwiazdami rocka, po prostu kupując magazyn i egzemplarz (Co to jest historia) Poranek?

Faster Than a Cannonball to kulturowy skok dekady, od loungecore'u po powstanie New Labour, drażniący wszystkie istotne nurty artystyczne poprzez wywiady ze wszystkimi głównymi bohaterami i wyczerpujące ponowne oceny ważnych płyt roku - The Bends Radiohead , Grand Prix Teenage Fanclub, Maxinquaye Tricky, Different Class autorstwa Pulp, The Great Escape autorstwa Blur, Świetnie jest, gdy jesteś hetero… Tak! autorstwa Black Grape, Exit Planet Dust autorstwa Chemical Brothers, I Should Coco autorstwa Supergrass, Elastica Elastica, Pure Phase Spiritualized, ... I Care Without You Do Aphex Twin i oczywiście (What's the Story) Morning Glory Oasis, najbardziej kultowy album dekady.

o autorze