Muzeum Sztuki w czasach nowożytnych

Narodowa Galeria Portretów, Galeria Narodowa i Akademia Królewska doświadczyły radykalnych interwencji architektonicznych lub przemyśleły na nowo swoją misję pod przywództwem Charlesa Saumareza Smitha, dzięki czemu zyskał on wyjątkowe kwalifikacje do badania sposobów, w jakie muzea sztuki zmieniły się w ciągu ostatniego stulecia, i sprawdzania, gdzie być może uda im się w przyszłości.

Na potrzeby tej książki Saumarez Smith odbył odyseję do muzeów sztuki na całym świecie. Od Tate Modern w Londynie po Benesse House Museum na japońskiej wyspie Naoshima; z Getty Center w Los Angeles do Muzeum Sztuki Nowej i Starej, rejs promem z Hobart na Tasmanii; od Centrum Pompidou w Paryżu po Muzeum Zachodniego Bundu w Szanghaju – odwiedził je wszystkie, z wnikliwą uwagą przyglądając się sposobowi, w jaki doświadczenie sztuki kształtują budynki, w których się znajduje, oraz zasady organizacji, według których jest ona prezentowana.

Co zmieniło się przez ostatnie stulecie? Argumentuje, że tam, gdzie kiedyś publiczność odwiedzała muzea, aby zdobyć wiedzę z historii sztuki, obecnie jest bardziej prawdopodobne, że będzie ona szukać prywatnego, estetycznego doświadczenia. Ekspozycje muzealne, które automatycznie miały charakter dydaktyczny, chronologiczny i miały charakter narodowy lub zachodni, są teraz tematyczne i globalne. Choć kiedyś muzea niezmiennie znajdowały się w centrach miast, obecnie mogą znajdować się w odległych lokalizacjach, miejscach pielgrzymek kulturowych. Tam, gdzie kiedyś architekci tworzyli neutralne przestrzenie do prezentowania sztuki, obecnie budują spektakularne zabytki architektury, nadając tożsamość zaniedbanym dzielnicom i pobudzając regenerację poprzez turystykę kulturową.